sterren

ik heb deze twee gedichten geschreven omdat ik in de vakantie soms ga sterren kijken:

als de nacht valt

en het duister komt

ga ik naar buiten

naar de hemel die sterren opsomt

het gras is vochtig

en plakt aan mijn voeten

alsof het mij

mij wil begroeten

en als de zon op komt

lig ik in mijn bed

niemand weet iets

en ik heb dolle pret

sterren tellen

duizend sterren

hangen in de lucht

kun jij mij nu eens vertellen

of een ster ook zucht

kunnen sterren huilen

of lachen ze alleen

hebben zij emoties

of hebben ze er geen

kun je ze iets vragen

waarop je antwoord krijgt

kunnen zij praten

of is dat iets

dat in je gedachten blijft

een mooie hemel

ik zucht

in ieder geval blijven sterren

voor altijd in de lucht

dit waren mijn gedichten

nog veel plezier op mijn site

welkom in mijn wereld

Dit verhaal heb ik geschreven toen ik in Praag op vakantie was.

bij het rode woord begint een stuk vervolg.

Welkom in mijn wereld

Waar alles anders is

Lisa keek tevreden naar de tekst die ze op een plankje had geschreven, ze hing het op de deur van haar kamer hing.

Lisa woonde in Praag, een stad waar veel toeristen kwamen.

"Lisa uit je bed nu!" hoorde ze haar moeder roepen "ja ja ik kom al!" riep Lisa geërgerd .

"Lisa je moet naar school" zegt haar moeder terwijl ze broodjes op Lisa's bord legde "waarom kom je niet meteen beneden!".

Lisa hoorde dit elke morgen en reageerde er niet meer op.

Ze ontbeet en haastte zich naar school.

Ze rende langs de beroemde astronomische klok waar mensen stonden te wachten tot hij ging luiden. Teleurgesteld zijn omdat er alleen maar poppetjes in draaiden.

's Zondags ging ze wel eens vanaf boven foto's maken van al die mensen die daar stonden te kijken ze vond het geweldig om te zien.

Op school aangekomen zag ze haar beste vriendin Jasmine al op het plein staan "het word nog wat als je een spreekbeurt hebt" "kan me niks schelen" zei Lisa.

De lessen waren net als anders alleen hadden ze een excursie in de joodse wijk die veel kinderen al bekeken hadden.

er was een gids mee die over alles vertelde.

"eigenlijk saai als je je er elke dag langs komt" zei Lisa "stil nou" zei Chantal geërgerd "de gids is bezig met vertellen".

"hier lopen zo veel politieagenten rond, als je denkt dat je alleen bent zie je er weer één" zei Lisa na een tijdje "kijk de sinagoge klok die loopt achteruit grappig hè" zei ze opeens afgeleid.

"dat is toch onhandig, en ook hoe ze schrijven kun je ook niet lezen" zei Jasmine.

"en hier het Joodse kerkhof!" de gids zwaaide met zijn paraplu "ik vind het Joodse kerkhof eng" zei Lisa "het lijkt net of de doden staand begraven zijn".

"de doden liggen op elkaar begraven anders zou dit niet kunnen" dreunde de gids voor de kinderen op die totaal een andere kant op keken behalve Chantal dan.

En tot slot gingen ze een ritje maken met een paardenkoets hoewel het ritje eindeloos doordat Chantal bij hun zat duurde het maar vijf minuten.

"eindeloos" zuchtte Lisa "welkom in mijn wereld waar alles anders is"

"je hebt dat plankje toch niet gemaakt" zei Jasmine nieuwsgierig "jawel" "ik wist het wel" zei Jasmine "kan je vanmiddag na school?" " ja hoor" Lisa trok een gezicht alsof ze er geen zin in had "als je het niet wil moet je het niet doen hoor" zei Chantal "nee nee ik wil wel" zei Lisa geërgerd.

Na school liet Lisa het plankje vol trots aan Jasmine zien "fraai hoor" zei ze.

"kom dan openen we nu 'mijn wereld'!" riep Lisa waarop haar moeder riep:"kan het wat zachter!"

"kan me niks schelen!" riep Lisa terug, zwaaide de deur open en klapte hem dicht toen ze binnen waren.

mijn wereld

1 met vriendinnen omgaan (2x per week / vaker)

2 tijd voor jezelf hebben (1x per week / vaker

3 dollen met iemand die je kent (1x per week / vaker)

4 avontuur beleven (1x per week)

5 schrijf met potlood (altijd)

6 niet te vroeg van je kamer (altijd)

"dit zijn een soort regels van 'mijn wereld' wat er allemaal in een week moet gebeuren behalve school" Lisa liet hem zien:

"zullen wij op avontuur gaan?" zei Lisa "oké" zei jasmine "wat nemen we mee?".

"eh een zaklamp, verbanddoos, paraplu, kompas en deze kaart" Lisa tikte op een kleine plattegrond "wat ben je van plan?" vroeg Jasmine.

"we gaan naar het slot van Praag" zei Lisa triomfantelijk "wauw" zei Jasmine "daar zijn geweldige dingen!".

Ze reden met een trammetje naar het slot, het zat val mensen zoals altijd.

Bij het slot aankwamen konden ze nog maar net zien dat de wacht wisselde.

Ze keken hun ogen alles in de burcht was even geweldig, ongeveer om 9 uur gingen ze de kathedraal binnen.

"wauw!" zei Jasmine "maar je wou toch op avontuur?"

"dat gaat alleen vanzelf" zei Lisa "welkom in 'mijn wereld' waar alles anders is"

Ze bleven een uur kijken naar de glas in lood ramen om uit te vogelen wat voor verhaal het voorstelde.

Toen ze alles wisten hoorden ze een knal en de lichten sprongen uit, Jasmine gilde en Lisa zocht wanhopig naar haar zaklamp,"gevonden!"riep ze en knipte hem aan.

"Je hebt gelijk avontuur komt vanzelf!" zei Jasmine doodsbenauwd "tja... laten we dan maar even verder kijken" zei Lisa.

Ze liepen door en kwamen in een soort kamer waar een soort van kleine rode tent stond, aan de andere kant van die kamer was een trap "eeh... zullen we daar dan maar op gaan" zei Jasmine "oké dan maar" zei Lisa ze was al bezig nog een zaklamp te pakken, die gaf ze aan Jasmine "hier" zei ze.

ze liepen de stenen trap op, het leek wel eindeloos te duren "misschien is dit wel het einde vande wereld merkte Lisa met gedempte stem op "nee joh" zei Jasmine en ze scheen door een raam waar je een grote klok zag "gelukkig ben jij helemaal niet bijgelovig" zei Lisa "zonder jou was ik niet gegaan!" "en ik zeker niet"zei Jasmine

Ze klommen door en werden duizelig van de draaiende trap, na een tijd riep Lisa:"kijk we zijn boven!" "eindelijk!" zei Jasmine.

Ze klommen snel naar boven daar was een soort kamer met bankjes aan de zijkant en een deur naar buiten.

"Kom" zei Lisa "we bekijken Praag 's nachts" nieuwsgierig liepen de meisjes buiten.

Het was koud maar Praag zag er prachtig uit in het donker, "wauw!" zei Jasmine "ik denk dat ik toch geen spijt meer heb" "nou, ik ook niet!" zei Lisa "mijn moeder is toch logeren en jij kunt zeggen dat je bij mij was."

Ze liepen helemaal rond en genoten van het uitzicht.

Toen bedachten ze opeens dat ze uit de kerk moesten zien te komen "wat moeten we doen?" zei Jasmine paniekerig "rustig maar, ik heb een plan" zei Lisa "we wachten rustig tot het ochtend is en dan lopen we naar buiten, welkom in mijn wereld".

Lisa en Jasmine zaten te kijken naar de opkomende zon toen ze een deur hoorden kraken, "we zijn vrij" merkte Lisa op een rustige toon op. Ze bleven zitten tot het wat drukker werd en liepen toen naar beneden. "Ik ben toch blij dat we buiten zijn hoor!" zuchtte Jasmine "ook al was het daar nog zo mooi".

Ze namen de tram alsof er niets aan de hand was. Bij Lisa thuis zagen ze dat haar moeder nog weg was. "Ik bel even" zei Jasmine en kreeg een doodongeruste moeder aan de lijn "waar was je? waarom belde je niet? Ik had bijna de politie gebeld!" "rustig mam, ik ben bij Lisa. Ik heb je gebeld maar toen nam je niet op, toen ben ik vergeten terug te bellen." "je bent me d'r eentje! Blijf nog maar even bij haar" "oké, doeg" "dag schat"

ze liepen over de Karelsbrug, Jasmine was dit keer op het idee gekomen om iets te doen. Ze hadden een wandeling gemaakt in een park op een heuvel met een prachtig uitzicht. Het was best relaxt, echt iets voor Jasmine. "Ik voel me net een toerist" zei Lisa en ze zwaaide naar een jongen uit haar klas, hij wenkte hen. Lisa keek blij naar Jasmine "volgens mij ben je hier echt niet zo'n toerist" zei de laatste. Lisa bloosde en liep richting de jongen, hij heette Khe. Jasmine had al lang door dat Lisa Khe leuk vond, alsof dat niet opviel. "hé" zei Khe "mijn vader vindt dat ik meer mensen moet teken voor de publiciteit, zou ik jou mogen tekenen Lisa?" die laatste vraag klonk verlegen en kreeg gelijk een 'ja' als antwoord. Khe zat vaak bij de tekenaars op de brug om wat geld bij te verdienen, hij had veel talent.

Lisa vond het moeilijk om te zien hoe hij naar haar keek. Hij nam haar helemaal in zich op, glimlachte lief naar haar en begon met tekenen. Hij tekende ongeveer 20 minuten toen hij haar zei dat het klaar was en ze zag tot haar verbazing dat hij zichzelf er bij had getekend. "zie je wel" zei Jasmine zacht "hij vindt je wel leuk" Lisa lachte.

Khe en Lisa zaten op haar bed, ze hadden nu zo'n twee weken met elkaar. Khe kuste haar, voor het eerst! toen ze opschrokken van een getik "wat is dat?" vroeg Lisa en Khe zei "ik heb geen idee, maar wat kan ons dat schelen?" "niets" zei Lisa "welkom in mijn wereld"

Ik ben er klaar mee, Lisa is volwassener geworden en Jasmine minder angstig. Ondertussen heeft degene die dit leest praag beter leren kennen dus het is helemaal perfect!

http://irisverhalen.blogspot.com/2011/01/de-kabouter.html

Xx

de reis van een held

Ergens in Griekenland woonden twee broers de een vond zichzelf een held, hij heette Lepa maar noemde zichzelf de held de ander heette Julian en vond zichzelf helemaal geen held ook al was hij goed in zwaardvechten en klimmen.

Beide broers wisten dat een held uit het land Het Olimpische Vuur naar China moest brengen.

Er was ook een andere Griek, niemand wist zijn naam zelfs ik niet.

Hij zou de held zoeken in Athene waar de broers woonden hij had het vuur ooit naar Amsterdam gebracht maar wilde zijn naam aan niemand vertellen.

Julian en Lepa waren op weg naar een training zwaardvechten toen ze de onbekende Griek tegen kwamen "weten jullie waar het zwaardvechterscentrum is?" vroeg hij "ja, natuurlijk weet ik dat!" riep Lepa opgewonden "kom maar mee we gaan er juist heen"

Toen ze er waren ging de man aan de kant zitten en keek hoe iedereen vocht, Julian was duidelijk beter dan Lepadie zichzelf een held noemde 'de held' nogwel.

De vreemdeling was erg onder de indruk van Julian en riep hem bij zich.

"jij bent vast een ervaren ridder" zei hij enthousiast "eh nee ik train gewoon elke dag" zei Julian verlegen.

"jij bent de held die ik zoek en je moet Het Olimpische Vuur naar China brengen!"

Julian was erg verbaasd dat hij dat moest doen hij was pas 16.

"kom vanavond naar de tempel en neem je spullen mee".

Julian gig door met de traininghij kon het nog steeds niet geloven.

Toen hij het aan zijn broer vertelde was die woedend hij was de held en hij behoorde het te doen, maar het was de taak van Julian.

's avonds kwam Julian bij de tempel daar stond de onbekende Griek "ik heet Barda" zij hij "je zult samen met mij Reizen en dit is Het Olimpische Vuur ook wel genoemd De Vlam.

Julian keek naar het vuur de vlammen waren blouw van de hitte.

"oké" zei Barda "we gaan te paard!"

Achter de tempel stonden twee gitzwarte paarden Julian was niet erg rijk en had nog nooit op Zo'n mooi paard gereden.

Julian steeg op en Barda gaf hem de vlam.

Daar zaten ze dan klaar vaar het avontuur!

"we gaan eerst naar de kust dan varen we" zei Barda koeltjes tegen Julian.

Ze vertrokken, Barda kalm en rustig en Julian zenuwachtig met De Vlam in zijn hand.

Het was niet ver rijden van de tempel naar de kust.

Er lag een kleine zeilboot met een ruim klaar ze moesten tot Julians teleurstelling de mooie paarden in Griekeland achterlaten.

Het was natuurlijk dwaas om met de boot naar China te gaan maar het was een traditie.

Traditie is traditie dus ze gingen met de boot.

Ze stegen af en liepen op het bootje af dat erg klein was maar een held kon daar wel mee doen.

Julian dacht aan Lepa, zijn opschepperige broer zou dit nooit durven.

Nadat Barda had uitgelegd hoe het roer werkte vertrokken ze.

De zee was rustig maar het waaide wel.

Ze kwamen langzaam vooruit en alles leek een makkie, maar dat washet niet.

Na een paar uur varen begon de zee wilder te worden, het schuim spatte op tegen de rotsen die in de verte te zien waren.

"het gaat stormen zei Barda" nuchter"zorg dat de vlam niet dooft ik regel de rest" maar Julian hielp hem "de vlam dooft niet dat heb je gezechd!" riep hij eigenwijs.

De storm werd woester en ze konden nog moeilijk op koers blijven.

Julian keek naar de grote houten fakkel "hij lijkt te doven!" zei hij paniekerig "de vlam dooft niet" zei hij toch bezorgd "breng hem toch naar beneden in het ruim".

Julian bracht de vlam naar het ruim, hij keek naar de blauwe vlammen ze waren zo mooi.

opeens hoorde hij het zeil klapperen en haastte zich naar boven om Barda te helpen.

Op dat moment ging de wind liggen en werd de zee rustig ze konden makkelijker op koers blijven.

Dagen gingen voorbij zonder dat er iets bijzonders gebeurde.

Opeens zagen ze een paar roeiboten van de kust komen de mansen er in begroetten hen en nodigden hen uit om aan wal te komen.

Dankbaar voeren Barda en Julian mee naar de kant.

De mensen brachten hen naar een groot veld met bomen er omheen .

"schijf aan vreemdelingen!" riep een in het rood geklede man "laat het feestmaal maar komen!".

Er kwamen meisjes in korte rode jurkjes het eten brengen het meisje dat het eten aan de twee reizigers gaf giegelde, legde een briefje naast Julians bord en liep snel weg.

"vreemde meid" zei Barda en pakte het briefje naast Julians bord:

ik weet waar jullie heen gaan!

ga eerst naar de holle boom!

zorg dat het vuur niet dooft!

Lisa*

Julian stond op en liep naar een grote holle boom tot zijn verbazing lag er eten in de holte "Barda!" riep hij "kom kijken!" ook Barda keek verbaasd.

er lag nag een briefje bij:

eet smakelijk dit is een voorraad!

reis weer verder!

zorg dat de vlam niet dooft!

Lisa*

"laten we maar vertrekken" zei Barda nors en hij pakte het voedselpakket.

Weer dagen zonder iets bijzonders.

Geen storm en soms was het zelfs windstil.

Julian zat op de boot mat een vreemd gevoel hij zei het niet tegen Barda die zou vast spottend zeggen dat hij zich niet aan moest stellen.

Toen ze een knalrode vlag zagen bij de kust zat Julian nog steeds met het rare gevoel.

"China!" riep Barda opgewonden en hij begon er meteen heen te roeien.

Daar stonde allemaal mensen die Julian niet eens meteen zag.

"hoe was je reis 'held'?" riepen ze maar Julian had geen oog voor de mensen allen voor een meisje in een rood jurkje *Lisa*rood*Lisa*rood... ging door zijn hoofd en toen wist hij het hij was verliefd!

Hij keek nog eens naar het meisje, ja hij wist het zeker ze was stiekem meegereist hij vroeg haar zachtjes uit het publiek te komen.

"kun je een geheimpje bewaren..." zei hij.

nog veel plezier op mijn site

paasverhaal

De kleine paashaas

Er was eens een klein haasje, hij wilde heel graag paashaas worden.

Maar er waren een paar problemen hij schreef alles op in velle kleuren:

1 ik kan de eieren niet dragen

2 ik ben verlegen

3 de mand is veel te groot

4 als ik de eieren om draai voor het schilderen moet ik ze rollen

En een lijstje met wat hij er aan kon doen

1 een eierendraagmachine maken

2 niks aan te doen

3 kleinere mand maken

4 eierendraaimachine bouwen

Alleen 1 en 4 kon hij uitvoeren de rest was onzin.

Dus sloot hij zich op in de schuur en bouwde de twee machines met succes.

Hij zat dag en nacht te werken, at niet en dronk soms wat water.

Toen hij uit de schuur kwam had hij twee uitgeprobeerde goedwerkende machines.

hij pakte zijn lijstje:

1x

2

3

4 x

Nu moest hij naar de selecties jonge paashaas.

Met zijn machines ging hij er vandoor zonder nog even naar zijn moeder te gaan.

Na een paar dagen was het zo ver de finale van de jonge paashaas selectie.

Na veel achterstand won hij toch.

Hij mocht met de paashaas mee en ze waren nog nooit zo snel klaar geweest, dankzij de jonge paashaas en zijn machines.

Dat was het dan

nog veel plezier op mijn site!!!

en nog een paar paaseitjes: 000

Mijn eerste verhaal op deze site

Dit is mijn eerste verhaal op deze site.

Het is een verhaal dat ik op school geschreven heb.

Ik hoop dat jullie het met plezier lezen!!!

Lisa's thuis: de rivier

In een land heel ver hier vandaan woonde Lisa met haar ouders en haar broer in een huis dat meer weg had van een hut.

Ze moest elke ochtend de was doen, daarvoor moest ze een kilometer lopen om bij de rivier te komen.

Maar op een dag was de was al schoon en de dagen erna ook omdat Lisa dat erg vreemd vond bekeek ze de schone was er lag een briefje tussen:

kom om 8 uur s'avonds

naar de rivier en

doe de was

Ze dacht aan haar moeder die vond het vast niet goed, dus ging ze niet.

Maar de volgende dag stond de mand er weer, nu naast haar bed.

Ze moest naar de rivier, dus ging ze om 8 uur s'avonds naar de rivier.

Er hing een zilveren gloed boven het water van de rivier en de vissen leken allemaal het zelfde.

Voorzichtig zette ze de grote mand neer en begon de kleding te wassen.

Alle vissen zwommen naar haar toe, opeens kreeg ze een heel sterk verlangen naar het water, naar de rivier.

Ze trok haar schoenen uit en liep het water in...

Haar ouders vonden de volgende morgen haar schoenen en de grote wasmand, maar wat ze niet wisten was dat hun dochter noch leefde.

Lisa wilde nooit meer terug naar land en altijd onder water blijven.

Ze voelde zich daar thuis.

Het was Lisa's thuis: de rivier

Dit was het al!

Nog veel plezier op mijn site!

Welkom...

Hallo, dit is mijn eerste blog bericht. Even om uit te proberen hoe dat gaat.

Op dit blog ga ik allemaal verhalen zetten die ik zelf geschreven heb. Sommige zijn af en sommige nog niet. Veel plezier met lezen.