Ergens in het bos, waar het altijd donker was, was nu een lichtje te zien. Dat lichtje kwam van een elfje, zij was op zoek naar hulp, omdat haar familie groot gevaar liep. Ze had al haar moed bij elkaar geraapt en was op weg gegaan. Eigenlijk was ze best bang in het donkere bos, maar het was de enige mogelijkheid om haar familie te redden. Want aan de andere kant van het bos was een groot koninkrijk.
Daar in dat koninkrijk woonde prinses Roos, samen met haar ouders. Dat waren de koning en de koningin van het land van prinses Roos.
Het was een kille dag, prinses Roos verveelde zich. Ze gooide een balletje, Sammy haalde het op, maar gaf het niet terug. Ze ging niet achter hem aan, daar had ze geen zin in. Opeens blafte Sammy hard, hij rende druk heen en weer. Prinses Roos zag een klein meisje, een heel klein meisje, eigenlijk gewoon een mini-meisje. Toen ze eens goed keek, zag ze dat het meisje vleugels op haar rug had! Het was een elfje! Prinses Roos had al heel veel verhalen over elfjes gehoord, maar ze had er nog nooit een in het echt gezien.
Het elfje was uitgeput ,ze moest uren hebben gevlogen. Het elfje stortte een beetje en toen zei ze: ”ik heet…” toen viel ze flauw. Prinses Roos pakte haar voorzichtig op, zodat ze haar vleugels niet zou beschadigen. Ze liep met haar naar boven, maar wel zo stil mogelijk, zodat haar ouders en het personeel het niet merkten. Ze legde het elfje voorzichtig in het mooiste bedje van haar enorme poppenkasteel.
Na een uur kwam het elfje bij, ze keek geschokt om zich heen. Dit was nog bijna enger dan het donkere bos. Een kasteel op haar grootte, maar als ze uit het raam keek zag ze een grote roze stoel. Toen herinnerde ze zich, waarom ze hier was en haar poging om haar naam te vertellen. Opeens verscheen er een groot, blauw oog. Het was een mooi oog, het was dat van prinses Roos. “Hallo”, zei prinses Roos, “wie ben jij?”
“Ik? Ik ben Lee, een van de elfjes die de lente brengen.”
“Maar wat doe je hier? Elfjes leven helemaal niet in mijn land”
“We leven er wel, maar in het geheim. Het probleem is: een vrouw in het zwart, ze houdt mijn familie vast.“
“De boze heks!“
“Ja ja, zo noemde ze zichzelf al. “
“Oké het is tijd om je te helpen “
Prinses Roos rende het donkere bos in, op weg naar het hutje van het lieve heks. Lee volgde, een beetje bang!
Toen ze bij het huis van de lieve heks aan kwamen en de lieve heks het verhaal had gehoord, nam ze hun mee naar binnen. Ze gaf Prinses Roos een middeltje en sprak een toverspreuk uit en toen ineens, kreeg prinses roos vleugels!
Het waren prachtige engelen vleugels, maar nu konden ze tenminste snel op weg om Lee haar familie te redden. Ze vlogen meteen het donkere bos in, vliegend ging het veel sneller.
Na een lange vlucht, kwamen ze aan bij het kleine dorpje. Ze zagen een ketel staan.
“Oh nee, soep“`, fluisterde prinses Roos
“We mogen niet in de ketel dan verschroeien onze vleugels!“
“Dan moeten we snel iets doen“
ze vlogen snel het kleine dorpje aan het water in. Toen ineens zagen ze een ketel staan, de boze heks stond te bedenken hoe ze de elfjes in de ketel zou stoppen zonder dat ze wegvlogen. Een koude wind stak op,”Ik wou dat het warmer was”,zei prinses Roos. “Dat kan alleen als wij bevrijd zijn, want wij brengen de lente”,fluisterde Lee. De boze heks keek om, snel vlogen ze weg. Maar wat ze niet zagen, was dat er een veertje van de vleugels van prinses Roos viel, vlak voor de heks. “Wie is daar?”, krijste de boze heks. “Oh nee”, zei Lee,”waarom moest zij je nou ook engelen vleugels geven?”
”We moeten snel een plan verzinnen! ”, zei prinses Roos.
”Ik heb een plan”, zei Lee en ze fluisterde het in prinses Roos haar oor….
Lee vloog naar de boze heks toe en schreeuwde:”Ja, ik ben ontsnapt!”
De boze heks keek verward om zich heen en toen zag ze Lee. Ze probeerde haar te grijpen, maar Lee was sneller en ze vloog het bos in, de boze heks rende er achteraan.
Terwijl Lee de boze heks bezig hield, bevrijdde prinses Roos de andere elfjes. “Oh, dankje!”, de elfjes vlogen op en begonnen gelijk met bloemen verspreiden voor de lente. Er was maar een elfje dat niets deed, “Engel, waar is Lee?”, vroeg zij,”mijn zusje is toch wel veilig?”
“Sorry, ik weet het niet. Ze zou de boze heks afleiden, maar ze is nog niet terug gekomen”, zei prinses Roos,”en ik ben trouwens prinses Roos. Deze vleugels heb ik van de lieve heks gekregen om sneller bij jullie te komen.”
“Oh, dus je weet niet waar mijn zusje is?”
“Het spijt me”, zei prinses Roos.
Toen kwam de boze heks het bos uit rennen, ze gooide ,voordat prinses Roos haar kon stoppen, Lee in de het soep. Lee haar vleugels verschroeiden helemaal. De boze heks schreeuwde: heerlijk, ik heb zin in elfjes soep en wat hebben we daar? Een prinses, die kan er ook wel bij. Hahaha!”
”Nu is het genoeg! ”, schreeuwde prinses Roos, ”We houden haar tegen! ”
”Jij en welk team? Je staat er toch alleen voor prinsesje! ”
”Nee hoor”, zei prinses Roos, ”We zullen je eens laten zien hoe de lente voelt! ”
Alle elfjes vlogen op de boze heks af, ze bedolven haar onder de bloemen. ”Help!”, riep de heks, maar ze zakte in elkaar en de elfjes droegen haar weg zodat ze geen schade meer zou aanrichten in het dorp.
Prinses Roos tilde Lee uit de ketel. Lee huilde, ze was haar vleugels kwijt en het zou nooit meer hetzelfde zijn. ”Ik wil dit niet, ik wil niet nooit meer kunnen vliegen.”
”Ik weet wel wie je misschien kan helpen”
Prinses Roos vloog naar de lieve heks, met Lee in haar armen, nog steeds huilend. ”Wat is er?”, vroeg de lieve heks. ”Mijn vleugels!”, huilde Lee. ”Kom mee”, zei de lieve heks, ”Ik denk dat ik je wel kan helpen”
Toen Lee wakker werd, voelde ze weer vleugels op haar rug. Naast haar zat prinses Roos, de lieve heks had haar vleugels weer weggetoverd. ”Ik wil naar huis.”, zei Lee,”Ik wil terug naar mijn familie.”
Prinses Roos liep me Lee mee naar huis. Lee fladderde heen en weer, ze lachte. Nu zag ze dat haar vleugels oplichtten in allerlei kleuren als de zon er op scheen.
”Dochter, wat heb je vandaag gedaan?”, vroeg de koning aan prinses Roos.
”Oh, niets”, zei prinses Roos en ze glimlachte bij de gedachte aan Lee en haar nieuwe vleugels.
Dit verhaal heb ik geschreven samen met Liselot. Zij heeft ook al meer verhalen over prinses Roos geschreven. Dit is de link naar haar site: http://www.lotluja.nl/
Xx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten